نیمه ور امروز برای خود شهری است.اما از آنجا که همۀ شهرهای امروزی ما درحال تبدیل به قالبی یک شکل و یک قواره و یا درست تر آنکه بی شکل و بد قواره اند و همیشه نیز از هویت غنی فرهنگی و مقتتضیات جفرافیایی و بخشی از کارکردهای تاریخی خود به دور می افتند و مهم ترین کارکرد آنها با هزار واسطه پخته خواری از درآمدهای خام نفتی منحصر می گردد. دوست تر دارم نیمه ور را به سیاق سنتی«قصبه ای یزرگ» بنامم. چرا که هنوز چه در ساختار و مورفولوژی آن، چه ارزش ها و هنجارهای مردمانش، چه تولید کشاورزی و باغداری پر رونقش و چه در تأسیسات کهن آبیاری، جویروبی شگفت آور و جشن آب(جشن پایان لایروبی) و بیل گردانی پهلوانانه وباستانیش، رگه ها و رنگ و بویی از هویت فرهنگ بومی می توان یافت.
بخشی از متن مقالۀ منتشر شده در فصلنامۀ تحقیقات فرهنگی – هنری استان مرکزی شماره3 ، پاییز و زمستان 1375 ، مرتضی فرهادی.
متن PDF مقاله زیر را از درگاه زیر دانلود فرمایید.