شعر «شکارجوغاسم» بیست ویکمین سروده از مجموعه درفصل های خنده دشوار می باشدکه در سال 1357 منتشر گردیده است.
شکار «جوغاسم»

چهار «شاته»1             دو دانه پیاز و،                        مهر فراوان به کوله بار پسرهشت،                    سحر گهان،                               مادر. هنوز خورشید: عبوس خواب دوشین  بود؛                         و چشم می مالاند. هنوز روزگار بهی: کهرمیش بره،             ز یک در آب می خوردند!                                   و گرگ ومیش،                                                از اقیانوس! که او به دامنه کوه «دز»2، […]

چهار «شاته»1

            دو دانه پیاز و،

                       مهر فراوان

به کوله بار پسرهشت،

                   سحر گهان،

                              مادر.

هنوز خورشید:

عبوس خواب دوشین  بود؛

                        و چشم می مالاند.

هنوز روزگار بهی:

کهرمیش بره،

            ز یک در آب می خوردند!

                                  و گرگ ومیش،

                                               از اقیانوس!

که او به دامنه کوه «دز»2،

                         بیاغازید.

نبرد با خود،

          با خاک را،

                  شکار «جوغاسم»3،

زمان بکندی«چاله کن»4.

زمان به قیمت قوت.

***

غروب بود و خیابان؛

                    غروب بود و امید؛

                                    و یازده«گلازنه»5جوغاسم.

و شب به سفره

                   چهارشانه،

                             دو دانه پیاز و،

                                          خواب وخموشی

                                                                                          گلپایگان اردیبهشت1349

********************************************************  

1 – نوعی نان خشک خانگی

2 – کوهی درجنوب خمین وغرب گلپایگان.

3 – گیاهی کوهی از تیره زنبق که ساقه زیر زمین آن خوراکی بوده و تقریباً در عمق بیست سانتی متری زمین قرار دارد.

4 – بیلچه های مخصوص برای بیرون آوردن جوغاسم از زمین.

5 – «glazena» تعدادی جوغاسم که بر برگهایشان مانند گیسوی دختران بهم بافته شده اند.

مطالب مرتبط