مقدمه:

48 سال پیش(1339)هنگامی که مؤلف دانش آموز اولین سال سیکل دوم دبیرستان‏ بود،3در کتاب هفته‏4و در بخش کتاب کوچهء آن‏5با نام علی بلوکباشی آشنا شد.در میان عوامل گوناگون،بی‏شک کار مستمر و چند سالهء استاد دکتر علی بلوکباشی در بخش کتاب‏ کوچه،یکی از عوامل مؤثر و اولیه در علاقمندی مؤلف به مردم‏شناسی بوده است.

استاد بلوکباشی از زمرهء معدود مردم‏شناسان پیشکسوتی است که برخلاف بسیاری به نظریهء «بازدهء نزولی»از نوع مالتوسی و نظریه«خیر محدود»از نوع جورج م.فاستری آن حد اقل در عالم علم باور ندارد و برخلاف پادشاه اوران خودشیفتهء در اقلیم ناگنج!می‏تواند با چهل درویش‏ در صومعه و خانقاه خرابهء مردم‏نگاری و مردم‏شناسی ایران،بر گلیمی بنشیند و با سعهء صدر سخن‏ درویشان غالبا”خود بس‏”را بشنود.6و برخلاف نگاه تند نو نحوی مسلکان در کشتی روزگار نشسته،هم به سود نحو و هم به اهمیت حیاتی آشنایی با”شنا”در بحر7باور داشته باشد.

استاد بلوکباشی از”پتانسیل فرهنگی‏”8و فرهنگ سنتی اصناف ایرانی دریافته‏اند که‏ (*)این نوشته،ضمیمهء دوم از جلد چهارم کتاب کمره(مطالعه موردی و میان رشته‏ای)است که قرارداد چاپ‏ آن در تاریخ 24/2/82 با معاونت پژوهشی دانشگاه علامهء طباطبایی منعقد شده است و امیدوارم چاپ آن به‏ عمر من و به دوران معاونت همکار و دوست بزرگوارم جناب دکتر سعید واعظ،پنجمین معاون پژوهشی‏ دانشگاه پس از عقد این قرارداد کفاف دهد.